Reguła ne bis in idem na wokandzie TSUE

Zasad wzajemnego zaufania państw członkowskich nie stosuje się do wyroków państw trzecich.

Szybko minęło dziesięć miesięcy stażu w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu. Był organizowany przez instytucję UE – European Judicial Training Network – która ma na celu gruntowne przeszkolenie sędziów oraz prokuratorów, aby oni z kolei szerzyli zdobytą wiedzę w kraju.

W konsekwencji zatem postanowiłam na zakończenie programu przedstawić ciekawe orzeczenie TSUE dotyczące w głównej mierze problematyki stosowania przepisów zarówno współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych, jak i wydania nakazu aresztowania wobec osoby prawomocnie skazanej za te same czyny w państwie trzecim.

Lekturę polecam przede wszystkim prawnikom zajmującym się prawem karnym.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco.

We wrześniu 2019 r. niemieckie organy sądowe wydały przeciwko X europejski nakaz aresztowania ( ENA) w celu przeprowadzenia postępowania karnego w związku z czynami popełnionymi w 2012 r. w stosunku do jego partnerki i jej córki. W marcu 2020 r. został on zatrzymany w Niderlandach i przekazany tym organom. X sprzeciwił się temu, podnosząc, że był już ścigany i został prawomocnie skazany za te same czyny w Iranie. Tam został uniewinniony od części tych czynów i skazany za drugą część na karę pozbawienia wolności, którą wykonał prawie w całości przed uzyskaniem złagodzenia kary.

Złagodzenie...